سودا

شب تاره و دلم بيقراره
از چشم مهتاب اميد مي باره
وقتي نگات شادي برام بياره
زنده مي شم با عشق تو دوباره
صد تا سواره دور قصر چشمات
اما چشات صياد تك سواره
عاشق ترينم به روي ماهت هميشه
كاش قاصدك از تو خبر بياره
اگه يه روز ببينمت اي آشناي ناشناس
مي پيچه توي كوچمون، يه باغچه عطر گل ياس
ببين كه با حس نگات،يه حرف نو دارم برات
ستاره ها رو مي شكنم، خورشيد مي سازم تو چشات 

باز شب ماند و من و این عطش خانگی ام
باز هم یاد تـــــــو   ماند و من و دیوانگی ام

اشک در دامنم آویخت کـــــه دریا باشم
مثل چشم تو پر از شوق تماشا باشم

خواب دیدم کــه تو می‌آمدی و دل می‌رفت
محرم چشم ترم می‌شدی و دل می‌رفت:

یک نفر مثل پـــــری یک دو نظر آمد و رفت
با نگاهی به دل خسته ام آتش زد و رفت

خنده زد کوچه به دنبال تبسم افتاد
باز دنبال جگر گوشه ی مــردم افتاد

“آخــــــرش هم دل دیوانه نفهمید چه شد
یک شبه یک شبه دیوانه چشمان که شد”

تا غــزل هست دل غمزده ات مال من است
من به دنبال تو چشم تو به دنبال من است

“آی تو، تو کـــــه فریب من و چشمان منی
تو که گندم، تو که حوا، تو که شیطان منی

تو که ویران من بی خبر از خود شده ای
تو که دیوانه ی دیوانه تر از خود شده ای”

در نگــــــــــــــاه تو که پیوند زد اندوه مرا
چه کسی گل شد و لبخند زد اندوه مرا

ای دلت پولک گلنـــــــــار؛ سپیدار قدت
چه کسی اشک مرا دوخته بر چارقدت؟

چند روزی شده ام محرمت ایلاتی مــن
آخرش سهم دلم شد غمت ایلاتی من