سودا

دلــــم که می گیرد....شــاعر می شوم...

شــاعر که می شوم چشمهایم بــارانی می شود

چه سنگینند لحظه ها و چه لطیفند واژه ها ...

تو آسمون دلم یه تیکه ابر سرگردان مشغول گریستنه .

تو این شب که رویاهای اساطیری ام دنبال یه بهونه اند ،عشق تنها واژه ی روشن قلبمه ...

با این حال بیمناکم .

زمستان هم مثل من تنهاست با این حال بیمناکم .

باید پیدات کنم . شاید درک حضورت مرهم تمام زخم هامه ،

و من بی تابم و تو بی مضایقه همیشه هستی

چه هراس بیهوده ای ، تو بی دریغ حضور داری ، این منم که همیشگی نیستم

پیشترها تو فراموش خانه ی احساسم هیچ رنگی نبود . اما حس می کنم یافتمت ،

پس بی مضایقه باش ... باش تا زمستان سرد رو طی کنم اصلا با تو به بهار بنشینم ،

باش تا رهایی پیدا کنم از من ، باش تا از کابوس ها فرار کنم ...

باش تا باشم ، باش تا بمونم…

اما این بار پایان قشنگی برای این عشق زرده .

و چه جالب که یه سنگ داره می تـپـه!

مــــن چرک نویس احساسات تو نیستمــــ !

شعر عشق

عشق یعنی سر به در آویختن    عشق یعنی اشک حسرت ریختن

عشق یعنی در جهان رسواشدن   عشق یعنی مست و بی پروا شدن

عشق یعنی سوختن و ساختن   عشق یعنی زندگی را باختن

عشق یعنی انتظار و انتظار   عشق یعنی هرچه بینی عکس یار

عشق یعنی دیده بر در دوختن   عشق یعنی در فراقش سوختن

عشق یعنی لحظه های التهاب   عشق یعنی لحظه های ناب ناب

عشق یعنی با پرستو پر زدن    عشق یعنی آب بر آذر زدن

عشق یعنی سوز نی آه شبان   عشق یعنی معنی رنگین کمان

عشق یعنی شاعر دل سوخته   عشق یعنی آتشی افروخته

عشق یعنی با گلی گفتن سخن   عشق یعنی خون لاله بر چمن

عشق یعنی شعله بر خرمن زدن    عشق یعنی رسم دل برهم زدن

عشق یعنی بیستون کندن به دست   عشق یعنی زاهد اما بت پرست

عشق یعنی همچو من شیدا شدن    عشق یعن قطر و دریاشدن

عشق یعنی یک شقایق قرق خون    عشق یعنی درد و سختی در درون

عشق یعنی یک تبلور یک سرود    عشق یعنی یک سلامو یک درود