سودا

تو را مي‌بينم امشب

باز مي‌گردي

به دستت خوشه‌هاي گل

نه در خوابم،

نه بيدارم

شب و بيداري  و چشمان پر خوابم

نمي‌‌داني چه بي‌تابم

تو اي قلبم،

نيفت از پا

تو اي پايم

نلرز اينسان

كه در پايان اين يلدا

سپيده مي‌دهد آرام

و من هم با دلي سرشار

گذارم پاي بر فردا

اگر چه خسته و زارم

و گرد پيري بر مويم به سان برف پاشيده است

شگرفم از نسيم عشق

كه مردي خسته از هجران دوران را

به رسم كودكي شادان

به وجد و شور مي‌آرد

تو اي قلبم       

نيفت از پا

تو اي پايم

نلرز اينسان

بی سبب باز دلم میگیرد

از همه آدمها

از نگاهــت ؛از مــاه

از همین فاصـــله ها

دو ســه خــط خاطره و

نامه هایی در راه

بی سبب باز نگاهم افتاد

به خیابانی که

انتهایش پیداست ..

انتهایی که در آن هیچ کسی نیست

فقط پایان است

و چه مشتاقانه

منتظر پایانم

بی سبب نیست دلم میگیرد

حســرتی در دل من جا دارد

         فرید دانش فر

           وابسـته به یک گردش چشـمان حسین است

          " یا حسین "