سودا

نزار بهت عادت کنم جدایی سخته گل من

یه روز تو از اینجا میری میشکنه تنها دل من

نزاربهت عادت کنم جدایی سخته گل من

تو که نمیمونی پیشم داغتو رو دلم نزار

نزار بهت عادت کنم تا که جدایی سخت نشه

نهال عشق و بسوزون تا یه روزی درخت نشه

قسمت ما یکی نشد حتی توی فنجون فال

نمی شه این پله ها رو دو تا یکی کرد و رسید

دیوار سنگه بینمون نمی شه دیوار رو ندید

نزار بهت عادت کنم

نزار بهت عادت کنم

حالا اسمت که میاد گریم می گیره

به راستي چقدرسخت است

 خندان نگه داشتن لب ها در زمان گريستن قلب ها

و تظاهر به خوشحالي در اوج غمگيني       

   و چه دشوار و طاقت فرساست گذراندن روزهايي تنهايي و بي ياوري

درحالي که تظاهر مي کني هيچ چيز برايت اهميت ندارد

 اما چه شيرين است درخاموشي وتنهايي به حال خود گريستن

 و باز هم نفرين به تو   اي سرنوشت.

برو ولی بدون که من می مونم توی حسرتت

در تنهايي خود لحظه ها را برايت گريه کردم

در بي کسيم براي تو که همه کسم بودي گريه کردم

در حال خنديدن بودم که به ياد خنده هاي سرد و تلخت گريه کردم

در حين دويدن در کوچه هاي زندگي بودم که ناگاه به ياد لحظه هايي که بودي و اکنون نيستي ايستادم و آرام گريه کردم

ولي اکنون مي خندم آري ميخندم به تمام لحظه هاي بچگانه اي که به خاطرت اشک هايم را قرباني کردم

////////////////////////////////////////////////////

خداحافظ گل لادن .تموم عاشقا باختن

ببين هم گريه هام از عشق .چه زندوني برام ساختن

خداحافظ گل پونه .گل تنهاي بي خونه

لالايي ها ديگه خوابي به چشمونم نمي شونه

يکي با چشماي نازش دل کوچيکمو لرزوند

يکي با دست ناپاکش گلاي باغچمو سوزوند

تو اين شب هاي تو در تو . خداحافظ گل شب بو

هنوز آوار تنهايي داره مي باره از هر سو

خداحافظ گل مريم .گل مظلوم پر دردم

نشد با اين تن زخمي به آغوش تو برگردم

نشد تا بغض چشماتو به خواب قصه بسپارم

از اين فصل سکوت و شب غم بارونو بردارم

نمي دوني چه دلتنگم از اين خواب زمستوني

تو که بيدار بيداري بگو از شب چي مي دوني

تو اين روياي سر دم گم .خداحافظ گل گندم

تو هم بازيچه اي بودي . تو دست سرد اين مردم

خداحافظ گل پونه . که باروني نمي توني

...طلسم بغضو برداره .از اين پاييز ديوونه خداحافظ .....!


خداحافظ همين حالا، همين حالا که من تنهام

خداحافظ به شرطي که بفهمي تر شده چشمام

خداحافظ کمي غمگين، به ياد اون همه ترديد

به ياد آسموني که منو از چشم تو ميديد

اگه گفتم خداحافظ نه اينکه رفتنت ساده اس

نه اينکه ميشه باور کرد دوباره آخر جاده اس

خداحافظ واسه اينکه نبندي دل به رؤيا ها

بدوني بي تو و با تو، همينه رسم اين دنيا

خداحافظ خداحافظ

همين حالا

خداحافظ...

///////////////////////////////////////////////

كنار جاده ي دل تنگي منتظر مسافري بودم. باران تندي مي آمد.از خدا گله داشتم چرا بايد

امروز باران ببارد:

اي باران تو كه مي باري مي داني مسافر عشق خيس مي شود.

تو كه مي باري مي داني اگر باز هم بباري ممكن مسافر از بيم خيسي مرا فراموش كند ونيايد.

تو كه مي باري مي داني ممكن است چتري نداشته باشد و بيمار گردد.

باران مي داني من چقدر به انتظار او نشستم تو باريدي كه بهانه دير آمدن او باشي

تو مي باري كه مرا به خاطر قول گرفتن  از آمدنش پشيمان كني.

باران تو مي باري كه او را از من دور تر سازي(...)

و شايد هم باران تو مي باري براي آنكه او تشنه است.

شايد مي باري تا بگويي ابر ها هم اشب بي تاب من شدند و دلشان براي من مي سوزد.

باران تو هم مي داني او بي وفاست.

تو هم مي داني او ديگر عاشق شقايق نيست.

امروز به باغبان بگوييد شقايقي كه سالها مراقبت كردي و باران بر سرش باريدي تا جان بگيرد.

امروز مي خواهد بميرد.امروز دستي او را از شاخه مي چيند.

با گريه زير باران راه مي رفتم ناگهان از دور ديدم چتري زيبا با دو مسافرش مرا شيفته مي سازد.

تو را ديدم .تو با همراه و دوست تازه ات.

امروز مي گويم .باران چرا باريدي .مي خواستي بهانه اي براي گرفتن دست او با دست

ديگري باشد

باران من دل تنگ كسي بودم كه او چترش را براي ديگري باز كرده است

باران نگاه كن به خدا قسم من چتري ندارم.

لباسم را خيس كردي و او دلم را شكست.باران ببار و ببار

و بگو آسمان اگر تا صبح ببارد شايد سيلي راه بياندازد ولي اگر من فقط قطره اي اشك بريزم

او در عميق ترين گودال چشمه هاي پاك قلب من جان مي دهد.

**************************

با من بمون عشق قشنگم

مطمئن باش و برو
ضربه‌ات كاری بود
دل من سخت شكست
و چه زشت
به من و سادگی‌ام خندیدی
به من و عشقی پاك
كه پر از یاد تو بود
و خیالم می‌گفت تا ابد مال تو بود
تو برو ، برو تا راحتتر
تكه‌های دل خود را آرام سر هم بند زنم ...

اگر در زندگی جرات عاشق شدن را نداری لااقل شعور معشوقه بودن را داشته باش !!!

مي دوني قشنگي راه رفتن زير بارون چيه ... اين که هيچ کس نمي تونه اشکاتو ببينه

نمي دانم چرا اين گونه هست؟ وقتي نگاه عاشق کسي به توست مي بيني اما،دلت بسته به مهر ديگري

 است . بي اعتنا مي گذري وعاشقانه به کسي مي نگري... که دلش پيش تو نيست...

****************

کاش میدانستی آن کس که در تو امید به زندگی را پرورش میداد ، خودش محتاج

قطره ای از باران محبت بود . . .

عشقی او را می خواند و عشق دگر او را ترک می کند

آشنایی را باید فراموش می کرد و غریبه ای را باید دوست صدا میزد

آرام و بی صدا می گریست و لبخند را تمرین می کرد

اشک کاغذ جوهرینش را خیس می کرد و می گفت باران آسمان آمده

دستانش کنار آتش خانه یخ زده بود و می گفت از برف بهاری است

باید قصه عشق را فراموش می کرد و قصه بی وفایی را می سرود

می خواست در این دنیا فانی برای دیگری بازی کند

می خواست مثل آشنای خویش بی وفا نباشد و نگاه گرم دیگری را

هرچند که قلبش نمی خواهد برای شادی قلب او  سکوت کند

می خواست درد سیاهی را با سفیدی رنگ پاک کند

می خواست قلبش را فراموش کند و در دنیا جا بگذارد

می خواست آشنایی که غریبه بود را صدا زند

با خودش می گفت من نباشم تکرار بی وفایی او با چشم دگر

تازه فهمیده بود که هر عشق یک طرف دارد و بس

دلش شکسته بود از خودش از قلب خسته اش

گفت به تو گویم به دروغ دوستت ندارم

و به دگری گویم به دروغ دوستت دارم

کاش هرگز به دنیا نمی آمد......... 

باور نداشم جدایی را

باور نداشتم تنهایی را

باور نداشتم بی وفایی را

تو مسافر کدوم شب من بودی

که صاحب تمام لحظه ها م شدی

منو ببخش به خاطر بی تابی ها

برای اشک دل شکسته

کاش فقط یه بار دیگه دست های گرم تو منو صدا می زد

کاش فقط یه بار دیگه نگاه مهربونت مهمون خانمون می شد

قرار جدایی شد حرف آخرت

حیف برای آخرین ثانیه خداحافظی هم بی وفا شدی

کنار کلبه ی ابهام قرار گذاشتی

کنار سکوت خاموش عشق

اما دیگر نیامدی..........

گفتم که خواهم مرد گفتی خاموش و بی صدا بمیر

من نمی خواهم دلخوشی دنیا یم ثانیه ای رنگ غم بگیرد.

و دل شکست بی صدا و شمع خاموش شد بی رنگ

و تو ی جاده گم شدی . عشق مرد و

ذرات تنش خاک شد

حالا می دونی آرزوی این خاک چیه....؟

هر روز داره باد و قسم می ده....

می گه ذرات تن منو ببر به جادهی ای که

تو از آ ن می گذری

بهش نگید که من خاک شدم

می ترسم دیگه از اون جاده نگذره.....

بذارین این بشه تنها دلخوشیم.......