گل از خوبی به مه گویند ؛ ماه با خورشید

                       توآن ابری که عطر سایه ات

                                              چون سایه عطرت

                                 تواند هم گل و هم ماه ، هم خورشیدرا

                                                                            پوشید!     

حرفائی رو بهم میزد که بوی نا امیدی داشت

اون کسی که جونم میرفت برای یک نگاه اون

برای یک تو گفتنش با یک صدای پر غرور

رفت دیگه منو ندیددلم هنوز اونو میخواد

هنوز به یادش می تپه بهم میگفت:

دوست دارم اما چی بود  همش دروغ